GECEYE VURULAN MAVİ

bir sigara daha yaktım adını anmadan
istanbul yine aynı köhne filmde figüran
karşı kıyıda martılar düşüyor gecenin koynuna
bir sen eksiksin be kadın
bir sen eksiksin bu dar zamanlar romanında

radyoda eski bir şarkı çalıyor
anılar kafamda sarhoş, içiyor
bir serseri gibi gezdim bu şehirde seni
oysa sen
sadece bir mart sabahıydın…
rüzgârda saçlarını unuttum belki
ama gülüşünü hâlâ cebimde taşırım
bir tren biletinin arkasında

gözlerim kan revan içindedir şimdi
her sokak başında seni bekleyen
biraz şiir, biraz cellât bir adam var
—adı yok
—yaşı belirsiz
ama kalbinde mavi bir ihtilâl taşıyor

ağır ağır çıkarken yalnızlığa
birden düşüyor içime
“şimdi uzaklardasın” diye başlayan
eski bir mısra bu
ve senin adınla biten…