BİR SES BİR BAĞIŞLANMA

Ney sesini duyuyor içim

Dalıyorum, üzüldüğümü sandığım şeylere

Bir parantez açıyorum, hatalarıma

Kapatıyorum sonra

Belki de kimseler dokunmasın diye

Dualar ediyorum.

Sevindiğimi sandığım zamanları

Hatırlıyorum

Ney sesiyle doluyor içim

Sonrasını düşünmek istemediğim

Düşündükçe sürekli kavgalar başlattığım

O senaryoları kaç kere okuyorum

Zihnimde

Bilmiyorum.

Bir loş ışık gözlerimde

Ney sesiyle doluyor kalbim

Çiçeklerimi düşünüyorum pencere önlerinde

Boynu bükük bakan o menekşemi

Acaba kaç kırgınlığa şahittir, yaprakları

Neden küstü de açmadı morlarını

Sahi küsen açmaz mı güzel yanlarını?

Gece ay ışığını gözlüyorum, betonlar arasında

Ney sesiyle büyüleniyor benliğim

Karanlıklara kaç dua sığdırdım

Bilmiyorum

Bir bağışlanma ölene kadar istenecek tek şey değil mi?

Bunu bazen bilmiyorum

Eksikliğimi buluyorum ay ışığında

Sabaha tam uyanabilmenin ümidiyle

Kapanıyor gözlerim rüyaya

Bir ney sesi duyuyorum

İçimi açan satırlarla, dinliyorum

Dinledikçe artıyor hevesim yarınlara

Ama varım yoğum ne?

Bilmiyorum.