SEN

Gözlerin,
Uçurum kenarında bir çiçek gibi,
Hem düşmeye yazgılı,
Hem inadına hayatta tutunan.
Sesin,
Geceyi yaran ince bir melodi,
Sustuğunda bile içimde,
Bin yankı bırakan.
Dokunuşun,
Küllerimi üfleyen bir rüzgar,
Kendimi yitirdiğim,
Ve yeniden var olmama sebep olan.
Sen yanımda olunca,
Dünya eğiliyor bir şiire.
Her sokağın köşesinde
Seni anlatıyor gölgeler bile.
Ama sen,
Gökyüzü gibi hep yukarıda,
Ben ise avuçlarımda,
Yalnızca senin yansımanı taşıyorum.
Kalbim artık yalnız atmıyor,
Her vuruşunda ezberinde bir ad,
Ve her kıyametimin ortasında,
Varlığın beni toparlayan,
Beni ben yapan.