ŞEMSİYESİZ SEV BENİ

Yağmur olup yağsam sokaklarda.

Belki birkaç damlayla tenine değerim ansızın.

Sen dinlemezsin beni,

Kaçarsın gök gürültüsünden.

Bilirim, korkarsın sesimden.

Bilmediğin bir şey var.

Her yankıda sana şarkı söylüyorum gökyüzünden.

Seni ne kadar sevdiğimi haykırıyorum.

Sen beni  hiç anlamadın.

Kulaklarını kapayıp, kaçtın.

Ben yağsam üstüne,

Şemsiye açarsın birden.

Tek dileğimdi,

Bir an durup,

Sana seslenişimi dinlemen.

Bir seçim yapmam gerekiyordu.

Ya sessizce yağacaktım gökten,

Ya da coşkuyla çarpacaktım uçurumlara.

Her halükârda seninle buluşmak umuduyla.

İkisinde de dibe vuracaktım belki,

Ama tek isteğim sana dokunmaktı yine de.

Dokunmak istiyorum sana,

Belki kalbine belki ruhuna.

Şemsiye açma yağmurlarda,

Belki damla olup konacağım kirpiklerine.

Belki sen de kafanı kaldırıp

Gülümsersin bana.

Bilirim,

Kokarsın şimşekten.

Kulaklarını kapatırsın gök gürültüsünden.

Kapatma.

Ben sana haykırıyorum her sedada.

Kapatma pencereni,

Bırak, içeri dolsun damlalar.

Huzur bulsun içeride.

Tıpkı senin kalbinde huzur bulduğum gibi…