Şaibeliydi galiba yaşadığım hayat
Kaderimle bir alakası yoktu.
Hiçbir zaman diliminde
Hiçbir satırında yazmıyordu.
Bu acılar kayboluşlar bana ait değildi.
Bir sabah gün doğmadan
Yüreğimin önüne bırakılmıştı,
Bana sadece içeri almak düşmüştü.
Kayboluşlar sokağının garip bir ferdi olmuştum sonrasında
Diğer kayboluşlar sokağının sakinleri gibi
Rüzgarın savurup bir araya getirdiği.
Şehrin çer çöp neyi varsa
O olmuştuk artık hep beraber,
Burnumuz kokuya alışmıştı.
Hepimizin içindeki sanatçı
Ortaya çıkmıştı
Gördüğümüzü görmemezlikten gelmeyi
Çok iyi oynuyorduk artık.
İlgili