NEBULA

Sakladım balonu yıllarca sönmesine rağmen
Ne sönmesi korkuttu ne de sönen değeri
Yiten bir aşkın somut resmiydi
Anlamazsın sen nebula yorma kendini

Bir heyecanın hezeyanı vurdu seni bilirim
Aklından neler geçtiği sırdır ebedi
Ulaşamadığım tılsımında koyuverdim seni
Aldı bir nehir seni nebula, çırpınma şimdi

Eyvahlardan çare umanlara kaderden minik bir gülücük
Dışarıdan gelen sen istedin nidası
Susmanın ağırlığı mıdır yoran seni
Üzülme hiç nebula yazgı budur ebedi

Basit görünen miydim yoksa sana mı kolaydı
Anlamadım aylarca ruhum yalan dolan koktu
Önce gerçekler acımasızca vurdu beni
Sonra aştım dağları nebula, var sen düşün şimdi

Elbet kaderin var bir bildiği
Yollar kapanırsa açılacaktır yenisi
Yolum dik yokuş olsa da sonu mutluluk ebedi
Işık seni de bulur nebula, dert etme şimdi