KIZ ÇOCUĞU

Bir kız çocuğu oynuyordu

kum tepelerinde

deniz

sıcak güneş

ve rüzgar

çocuğun saçlarını

ve eteğini savuruyordu.

Güneş gözlüklerinin ardından

çocuğa bakıyordu

adam.

Çocuğun şımarık kolları

ve dizleri

hep denize dönüktü.

Kum tepeciklerinin üzerinde

çocuk,

güneş gözlüklerini takmış adamın

gölgesi arasında

kocaman bir çiçek gibi açıyordu.

Çocuğun gözleri ne denizi gördü

ne güneşi

ne kumu

ne de rüzgarı.

Yalnız

adamı gördü gözleri.

Sadece adamı.

Ve

birdenbire

adama baktı gözleri.

Terk etti denizi,

güneşi

kumu,

rüzgarı…

Yavaşça

adama doğru yürüdü.

Adam kalktı oturduğu yerden.

Adamın yüzü,

güneş gözlükleri ardında

kocaman bir çiçek gibi açmıştı.

Kız çocuğu

adamın ayaklarına oturdu.

Adamın gölgesi

onun üstüne düştü.

Adamın gölgesi

birer birer kapladı

onun bedenini.

Kız çocuğu,

kum tepelerinin üzerinde

güneş gözlüklerinin ardında

kocaman bir çiçek gibi açıyordu.

Adamın gölgesi altında

gözleri

bütün vücudu

kapanıyordu.

Ve bütün dünya

birdenbire karanlıklaştı.

Artık

ne deniz vardı

ne güneş

ne de rüzgar.

Yalnızca

adamın gölgesi

adamın gölgesi

adamın gölgesi…