KAYIP ZAMANLARIN ARASINDA

Yıkık bir han gibi dağılır akşam,

Göğsümde bir zemberek, döner durur,

Sahipsiz kelimeler düşer dilimden,

Her biri bir hasretin yankısıdır.

Gözlerimde unutulmuş anılar,

Yorgun martılar gibi süzülür.

Kimsesiz bir şiir, adını unutur da

Yine de vurur kâğıda, aşkın tınısı.

Kalemim kanar, kanla yazılır dizeler,

Bir kanun gibi işler zamansızlık,

Her harfte bir kördüğüm,

Her dizede bir yalnızlık saklıdır.

Kaç kez denedim seni unutmayı,

Ama sen, hep o köşe başında

Bekleyen bir gölge gibi,

Sessizce izlerdin beni, her adımda.

Sözler, çatlak bir ayna gibi kırılır,

İçimde yankılanan sessizlik.

Bir türkü olur da döner dilime,

Bir acının gölgesi, hep peşimde.

Zaman, kurnaz bir hırsız gibi,

Çaldı benden ne varsa,

Korkular, özlemler, düşler.

Hepsi aynı mezarda yatıyor şimdi.

Ama yine de,

Her sabah aynı rüyaya uyanır,

Her gece aynı düşte boğulurum.

Ve bilirim, sen orada, hep varsın,

Yitip gitmiş zamanların arasında…