GÖĞSÜMDE BÜYÜYEN YANGIN

Ey yar,
Bu gece göğsümde büyüyen bir yangın,
Bir kasırga döner, durur içinde hüznün sancısı,
Bin yıldır karanlıkta yol bulmaya çabalayan
Yorgun bir nehrin suyu gibi…
Ah, seni beklemek,
Yürek denizinde kabaran dalgalardan bir dev,
Dudaklarıma değmeyen rüzgârın dudakları…
Sıcak bir isyan gibi dokunur gecenin koynunda
Kendi kendine kül olan sevdaların küllerine…
Göğün çizgisinde mor bir yara,
Yıldızlardan damlayan bir umut,
Ellerinin kokusu sarar her şeyi,
Öyle bir özlem ki zaman bile durur,
Gönlümde kelepçe, kalbimde zincir kırılır sana dair her şeyde.
Ve sen,
Tüm şiirlerin içindeki en derin sızı,
Çocukların rüyasında saklı kalan bir düş,
Gözlerimden dökülen bir mavi hüznün adı…
Sarıp sarmalasan ya beni,
Bir sarhoş deniz gibi boğulup gelsem sana,
En eski anılar gibi,
En çok seni bilse yüreğim,
Bu kaosun ortasında sen olsan canımı yakan tek yangın,
O devasa yalnızlığımda parlayan tek ışık.