VÂRİD

Yaşarken öylesine birdenbire sordum

Anlamsızken her şey, yitiğimi buldum

Kolay olmadı ayakta, secdelerle durdum

Gözlerim kısıldı ve haykırışlarla sustum

Duruldu bir an, teskin oldu ruhum

Hep dilime gelse de cümleleri yuttum

Kalmadı dünyaya artık hiçbir sorum

Boş vermişlik değil bu, Allah’ a olan umudum

Yaşarken öylesine birdenbire durdum

Rab’ba sığındım, canım sustu

Işığı kaybetmişken ruhum, dualara sığındım

Hangi cennetten men edilmiştim

Severken ölesiye, ızdırabı bahşeyleyen

O, değil miydi azmettiren

Günahım tövbemden büyük

Gönlüme çiçek kusan bir mecnuna

Olsun haram, dökemediğim her bir gözyaşıma

Rab’a minnet ola

Yere çakılmış ayaklarıma son bir baktım

Nedir seni durduran diye bir feryat yaktım

Gizemleri orada burada aradım

Işığını gördüm, umudum Rabb’im diye ağladım

Hüzünlerimi topladım bir uçak yaptım

Saldım göğe de ruhumu ferahlattım

Kimse bilmez içimde fırtınalar kopsa

Rabb’im ben derdimi bir tek sana anlattım

İçimde yankılanan ezelî bir nida

Düştükçe kalk diyen, sil gözyaşını da.

Gecenin koynunda kaybolsam bile,

Rabb’im, adını anınca doğar sabaha.

Dizlerimde sızısı secdelerin,

Bir yetim gibi büyüdü dualarım.

Ne yana dönsem, senden izler,

Sana açılan yollar var yaralarımda.

Küstü sandım umut, oysa bekliyormuş,

En zifiri anda doğmak için sabrı.

Bir avuç nur düştü kalbime ansızın

Ve ben en çok şimdi anladım aşkı.

Ve sonra…

Doldu gözlerin gözlerime…

Bir hüznün kokusunu taşıyarak…

Aminler acizlerindi…

Ve acizlerin taşıdığı

Seni görmenin izleriydi.

Aşk bir cellat olur

İlahi aşk ise nefsin celladı,

Dünyevi aşk ise kalbin celladı, olur aşk…

Hâk ile var oldu ruhum şimdi benim

Secdelerle varlığımı şimdi gösterdim

Kıyam etti ruhum Rabbin benliğinde

Neyden üflenen Âdem işte bendim

Taştı… Gönül var oldu benliğinde

Havva’nın rahminde taşınan etimle

İşte sana vardım. Ey Rab!

İlahi bir ezgi gibi çağla tekrar yüreğimde.

Dik dur…

Dur ki kıyam et.

Ey Rab! Diyenler için.

…… Varlığını beyan et……

Dik dur ey can! Kıyam et yeniden,

Aşk ile var olan, aşkla direnen.

Sözlerim suskun, dilim lal, içim ateş,

Her yakarışımda, senin adını arar yüreğim.

Her bir adımımda, benliğimi unuttum,

Secdede kaybolduğum her bir zerremi buldum.

Ruhum, aşkın kuyusunda derinlere çekildi,

Ve her derinlik, O’nun sonsuzluğuna adım attı

Cesaretim kuytulara saklanmış,

Nefsim ile sevdam baş başaymış.

Nefs, gündüz etlerimi dişlerken

Gece korkudan zikir çektirirmiş.

Hakikatten uzak bir ömür inşası.

Telaşlandıkça ensemde “zaman var” nidası.

Ey insan, geleceği mi bilirsin bu neyin kibri neyin havası?

Rabb bağışlayıcı olduğundan cennetlik Âdem ile Havva’sı.

Ey insan, bakışın göğe değse de ayakların toprağa mıhlıdır,

Gecede yıldızları kaydırsan da kaderin defterde yazılıdır.

Bir damla suyu derya bil, bir nefesi Leyla,

Çünkü yolun sonunda vuslat, ama ardında fena saklıdır.

Tüm bunlar insanoğlunun dayanağı, duası…

Yaratılmışlığında vardır, aşka hevası…

18 bin alemin tek davası,

Tanımaktır, sevmektir, övmektir yüce Allah’ı…

Artık buldum hâs’ı, tam da en hâs duygularımla…

Her bir anımı bahşeden o yüce kudretin huzurlu kucağında.

Yüzüm acıyla gülümserken kalbimin feryadıyla inledi tüm yıldızlı gök.

İçimin alevleri bir an söndü.

Sonra bir an, bir an, bir an…

Kudretini gördüm ben en acı hüznümde Rabb’imin.

Bir taşın yarığından en güzel çiçeği yeşerttiği gibi yeşertti hüzün gözyaşlarıyla ıslanmış yüreğimi.

Yüzüme akamayan gözyaşlarımdı oysa onlar.

Ve yine oysa, hiçbir kul bunu göremezken o boğazımdaki en acı düğümleri görmüş meğer.

İşte sana olan en büyük aşkımın dayanağı Rabb’im.

NOT: BU ŞİİR KOR DERGİ YAZARLARI TARAFINDAN ORTAKLAŞA YAZILMIŞTIR.

KATILIMCILAR:

HULİSİ DURMUŞ

KAFRE NUR MİNTAŞ

ASUMAN PARLAR

SEMANUR YAĞMUR ALTEMİR

MUSTAFA ERDURMUŞ

ERKAM YILDIRIM

SÜHEYLA SEMAOĞLU

CANPOLAT KÖREMEN

BEYZANUR KARTALOĞLU

İLKER ÖREN

DİLAN SİNECEM

SEVDA YERİNDE

ZEYNEP YEMİŞ