EY CAN!

Ne bakarsın öyle mazlum mahzun!
Zeval mi geldi huzuruna?
Bahçelerine hazan mı düştü yoksa?
Dolmasın gözlerin, titremesin ellerin
Hüzünden hararetlenip de
Alnından boncuk terler dökülmesin…
Doğrul ey can!
Ateşin suyla, gözlerin kıbleyle,
Ellerin semayla vuslata ersin.
Seni hercümerç eden o meşakkat
Yakarışların ile türab edilsin.
Doğrul ey can, yolların çetin olsa da,
Yılmadan, usanmadan ilerle adım adım.
Gözlerin hedefte, yüreğin imanla,
Yolumuzda engel tanımasın, korkma.
Rüzgarlar estiğinde baş eğme sakın,
Kalkınca tozun üstünden yıldızlar belirir.
Gecenin karanlığı, yıldızları saklar,
Sabahı bekleyen her gece aydınlanır.
Tozlu yıkıntılarda doğrul arşa yüksel
Bir ay ışığı ile süzül gönlüme dem vur!
Mefhum olmuş artık kalbin iltica bana
Senin yollarına mütemadiyen gelirim
Artık meşakkat ile birleşir ey can!
Acı bir nedamet duy ki kulaklarında,
Menfired kaldım artık sensiz duy ey can!
Kalbinin şahikalarında bana da yer ver
Son kez rüberü gelir miyiz bilemem?
Kalk ey can kalk
Dön çehreni yârine
Gözlerinde yıldızlar parıldar
İçinde korlar, saçında nice aklar
Kalk ve doğrul
Kaldır ellerini semaya
Bir dua üstüne başka bir dua
Mırıldan, yalvar, yakar
Gözlerini kıbleye
Gönlünü yâre nefes yükleyene ver
Günlerden geç, geceleri ayağına ser
Telaşlarında yükselen bir buhur tüter
Ey can! Yol uzundur, yörünge tek
Yürü akayım damarlarında ter ter
Gülümse ey can! Dualar öncüdür fikrine
Doğrul ey can! Vuslat bekler evinde
Düşün ey can!
En karanlık gecenin elbet var sabahı
Bulunur elbet her sıkıntının refahı
Dinlersen her güruhu
Göremezsin ferahı
Bekleme ey can!
Zaman dar, yapılacaklar çoktur
Belki de bugünün yarını yoktur
Titre ve yönünü kendine döndür
Doğru yön ki ecdadın gittiği yöndür
Susma ey can!
Suskunluğunu boz
İnan ey can! Ereceğiz vuslata
Sana söz.
Açma kalbinin mahzenlerini,
Görmesin kimse. Yoksa incitir seni,
Diline rastlamamış harfler bile.
Yaralanmışsın zaten ey can, belli ediyor derinliği,
Öyle ki ruhunun cenazesinde bırakmış ayak izini.
Hatırla kaç kere geçti aklının mevsimi,
Bahsetme kimseye. Yoksa unutur seni
Güzde bıraktığın gönlünün yas teli bile.
Vurulmuşsun zaten ey can, belli ediyor heybeti,
Öyle ki yok yanında bir “Kalk.” diyeni.
Kapat artık şu karanlık gözlerini,
Bakmasın kimse yoksa bulur seni,
Güneşe serdiğin gece bile.
Dağılmışsın ey can, belli ediyor bedeni
Öyle ki eziyor toparlamak için kendini
“Güçlüsün sen!” diyor aslında benliğin
Lakin o sessizliği çökünce gecenin
Başlıyor ahvali zihnin,
Doldurdukça dolduruyor mazi her noksanı
Bir çırpınış, bir sitem ve bazense bir ölüm isteği
Yankılanıyor beyninde geçmişe sitemin
Fısıltılar başlıyor sonrasında dört bir köşeden
Ey can! Seni bir bedende ruhunla kim diriltti
Kalk ve kendine gel el aç Mevla’ya!
Gözyaşların artık lal oldu
İçinde dinmez kor gibi ateşin
Dost bildiklerin dost değil belki anla artık
Kim merhem oluyor derken katili olur o bedenin
Ey can! Anla artık yönelt kalbini ve kendini Rabbine karşı
Kimse bilmez O’ndan iyi seni
Sen dahi
Ey can! Kendine gel
Vardır bilinmezliklerin ardında bir bilinen
Zuhur etmiş hayallerine ilelebet bir matem
Sen kendine gelmezsen yok olacak hayal-i müphem
Kaldırdım başımı göğe, yağdı yüzüme aşk katre katre
Yine de içimde yanan volkanı yetmez ki söndürmeye
Senden gelen bir haber yetiyordu gönlümü titretmeye
Gülen gözlerinde ürkekliğim yerini bırakıyordu sekinete
Bazen insan kördür en bilindik hakikate bile
Sevenin gözüne perde inmiştir dahi gönlüne…
Kavrulur harla bir çare bulunmaz bu derde düşene
Kavuşmak şöyle dursun hasreti bile mucize
Çığlık atan kalbime kapalı sesin
Çıkmazlarda dolaşan ruhumun neresindesin
En katmerli acımda felaket kalır kursağımda hevesim,
Güvenli bir limanda en garip yelkenlidesin
Delik deşik olan bir bez parçasınadır güvenin
Ruhumu paslı zincirlere bağladın açık yaralarıma değdi ellerin
Şifa akan parmaklarındı gökkuşağıydı iyileştirdiğin
Ben yine canımın yanışına kül üfledim.
Ey can! Yine yağacak yağmurlar, açacak güneşler.
Her gecenin bir sabahı olduğu gibi
Her başlangıcın bir sonu,
Her bir sonun da bir başlangıcı olacak.
Belki de sen uyanacaksın daldığın o rüyadan,
Gerçek âleme açılacak gözlerin.
İşte senin hesap günün gözlerini açtığın gün olacak.
Bu yüzden ey ruh!
Uyan, rüyan bitti.
NOT: BU ESER KOR DERGİSİ YAZARLARI TARAFINDAN ORTAKLAŞA YAZILMIŞTIR.
HAFSA DİLAY AVCİ
MUSTAFA ERDURMUŞ
ZEYNEP SONGUR
HÜLYA BİNBOY
SEMANUR YAĞMUR
MERYEM KORKMAZ
NURCAN TOPTAŞ
SEDANUR SİNANOĞLU
ZEYNEP GÜRLE
GÜLSEN GÖREN
HATİCE DEMİR