SENDEN SANA YALNIZ SENİN KALDIĞINI

_{Ufukta hayallerin daldığında derinlere,}

_{Yakamoz gözlerinden süzülen yaşlarını}

_{Hissettiğinde kalbinin en kuytu köşesinde}

_{Anlarsın yalnızlığın melâline daldığını.}

_{Annenin sarılışı gibi sarılamadığında kendine}

_{Ve dahi senden sana yalnız senin kaldığını.}

_{Evinin tenha odalarını temâşâ ederken hüznün,}

_{Duvarında göz göze geldiğinde eskimiş tablolara,}

_{Mâzî merdivenlerinde bir lahza kalıverir hislerin.}

_{O gün diz dize oturduğun parlayan gülüşlerinin,}

_{Mahzun bakışlar ile ellerinde solduğunu}

_{Anlarsın çatlamış tablonun tozlu parçalarından}

_{Senden sana yalnız senin kaldığını.}

_{Âhestece geçiyor haftalar, aylar, yıllar;}

_{Köpürmüş bulutlar kaçarken gökyüzünden,}

_{Dakikalar hazan getirdiğinde ovalarına}

_{Ve her tik tak sesi sıkarken bileklerini,}

_{Zamanın puslu harflerini yutkunarak soluduğunda}

_{Anlarsın tenhâ kalbinden bakarken yıldızlara}

_{Senden sana yalnız senin kaldığını.}

_{Titrerken hayallerin bir kış gecesinde,}

_{Önünde bakıştığın harlanmış eski soban,}

_{İçinde köz olduğunu gördüğün umutların,}

_{Tadarsın yalnızlığın dağ başı dumanında}

_{Fokurdayan çayının soğuk, hissiz tadından}

_{Senden sana yalnız senin kaldığını.}

_{Gece örtünce annenden kalan yadigâr hislerini,}

_{Sokak başlarında yetim olmuşsa korkuların,}

_{Bir kaldırım köşesinde üşüyorsa hâlâ benliğin,}

_{Kalbinde cızırdayan hülya lambaların}

_{Zifiri bir sükût ile kırıldığında ellerinde,}

_{Anlarsın senden sana yalnız senin kaldığını.}