VARLIĞININ SEVİNCİ

Ey yâr bahar mıdır bu gelen

Yoksa sen misin baharı bana getiren

Ey şu solmuş ve yorgun yüreğimi dirilten

Yüreğimle yoğuruyorum sana olan bütün hislerimi

Mücevherden, altından sana taht kurdum şu küçücük dünyamda

Artık şu yüreğimde ebedi hüküm sürecek olan sadece sensin

Ruhumun en uçsuz bucaksız derinliklerinde yaşayan sadece sensin

Binlerce sene zemheri altında kalan uykudan uyandırdın toprağımı

Coştu toprağım ve içimde açıyor papatyalar, güller ve leylaklar

Çölde susayıp da suyu arayan bir avare gibi senin varlığını arıyormuşum

Sonra ansızın buldum seni

Varlığının sevinciyle şimdi çağlıyorum çılgın nehirler gibi

Ömrüme doldurdum yüreğime tutunan gamzeli gülüşünü

Güzelliğinle uzak yerlerde açtı esrarengiz güller

O umutlu gözlerin içimdeki şiirlerime ilham oldu

Herkesin sinsice beni hançerlediği yerde buldum bana merhem olan o merhametli ellerini