ARALIK

Bir aralık bıraktım yüreğimde

Yel değdi yaktı canımı.

Çevirdim durdum da feleğimi

Aldı benden tüm hevesimi.

Durmalı mı insan tam ortasındayken

İleri adım atmaya gücü yoksa?

Ya da geride bıraktıkları tutmuşsa yakasından

Kalmalı mı olduğu yerde bataklığa çekilmeden?

Yol kenarında gül satan çocuk

Sızlattı yine içimi

Birikti ya nedenler,

Buldu bir sahibini.

Ah! Yine bir gökkuşağı rengârenk,

Bense ayırt edemeyecek kadar karanlığım.

Sadece solmadım bugünlerde

Koparıldı yapraklarım da.

Öyle yalnız

Ve korunmasız

Bitkin düştüm

Kuruyup savrulmak üzere…

Güneş bile güldürmüyor artık yüzümü

Sen misin sahi tek çare?

Bekliyorum şimdi

Uçuşup toz olmaya hazırım.

Ölüm sessizliği vardır belki üzerimde

Ama umursamadan hiçbir şeyi,

Bırakırsan geride gamı kederi

İşte o andır gülümsemenin en arzulu ânı…