KALDIRIM TAŞLARINDA

Kaldırım taşlarında  

Yalnızlığın ayak izlerine rastladım. 

Bir ileri iki geri gidiyordu. 

Ya gittiği yeri bilmiyordu 

Ya da gittiği yerden emin olamıyordu. 

Kaldırım taşlarında 

Sevdanın ayak izlerine rastladım. 

Kan kaybederek ilerliyordu. 

Ya çok canını yakmışlardı 

Kendi kanıydı akan 

Ya da çok can yakmıştı 

Bir işkencenin kanıtıydı akan kanlar. 

Kaldırım taşlarında  

Simsiyah bir gölge gördüm ardımda. 

Korkunç bir yavaşlıkla 

Büyük bir yıkıntıyla 

Yalınayak ve ıslak adımlarla  

Fedailik yapıyordu bana. 

Kaldırım taşlarında 

Sigara izmaritleri arasında  

Daha bir çok ize rastlamıştım aslında. 

O yalnızlık bana aitti. 

O sevda bana ait. 

Gölge benim gölgem. 

Diğer izler de diğer meftunların 

Diğer bahtı karalarındı zannımca. 

Kaldırım taşlarında  

Kimlerin ayak izlerini sildiğimi bilmeden 

Bir ileri iki geri gidiyorken 

Önüm de ardım da 

Zifiri karanlıkta. 

İlerlemek durmaktı 

Durmak ise yok olmak. 

Kaldırım taşlarında 

Ben ki bir garip insan  

Lügatimde sevda 

Bir başkasının gölgesi altında, yalnız kalmaktı. 

Meftun olmaktı. 

Nereye gittiğini bilmemek, 

Nereden geldiğini unutmaktı. 

Ben ki bir garip insan 

Kendi gölgesinden dahi korkar oldu 

İçine bu kor düşünce.