HATİCE’M

O gün,

Adın ilk defa bahşolundu zamanın ötesinden.

Gözyaşlarımın has bahçesinde yetişen karanfillere sarılı

Avuçlarımdan melekler kanadı ile arşa varan

Süzülüp yeryüzüme

Kabul makamına erişti

Sen tüten dualarım.

Çiçeklerin kuruduğu çöller, bülbüllere bostan oldu.

O gün gülüşlerim gamzeme dek yeşerdi.

Kuşlar uçmaya,

Kelebekler ölmeye âşık oldu.

Sen geldin ve

Penceremde hiç eksik olmadı muhabbet yüklü güvercinler,

Ruhum sarılır senin bakışlarına

Çünkü bakışların aydınlatır sokaklarını yetim duygularımın.

Biliyor musun,

Gökyüzünün huzur saçan maviliği sen kadar berrak değil artık.

Bu günlerde;

Güneşin, çehrendeki sıcaklığı kıskandığını fısıldadı kulağıma göçebe turnalar.

Serçeler, sonbahar, meltemler ve nice mevsimler

Sana hayran,

Sana meftun,

Sana efsun…

Şimdi bakıyorum da cömertliğine gıpta ediyor

Yağmurlar ve kuşlar bile.

Çünkü;

Kurak bir kente Niller’i bağışlamak,

Kanadı kırık benliğime kanat ihsan etmek,

Bahşetmek bana kendimin ikincisini,

Ne büyük bir cömertlik

Ah ne büyük bir akik!

Avuçlarına erince vaktim

Mekân zamandan sıyrılıp çocuklaşıyor,

Gülüşünle yıldızlarım çiçek açıyor göklere,

Gülüşün ki imanımı tam ediyor cennette.

Saçlarını okşamak gecelerimi sabaha örer, aydınlatır.

Yükselirim sanki Sidretu’l-Müntehâ’ya

Saçlarından, kalbimizin Kudüs’üne

 Miraç etmenin arşına vardığım an.

Ses tellerinden tesbih taneleri büyüttüm,

Muradıma ermenin şükrünü çekiyorum şimdi,

Sesini kalbim duydu kulağımdan evvel

Teslimiyetlerimi bile maksuda erdiren o gün.

O gün artık yankılanıyor güller üzerinden,

O gün varılacak her gündür görülmemiş neşelerime,

Kalbim, sen bulutları ile gelen yeni bir ülke oldu.

Gözünü dünyaya yeni açmış bir bebek gibi artık bakışlarım,

Sanki sen kalbimi öpmüşsün

Ve yaşamanın beşiğine koymuşsun.

Kirpiklerin bir kundak, anne rahmeti taşıyan içerisinde

Kirpiklerinden geceme okunan ninnileri duymayınca

Gece olmaz,

Gün batmaz,

Sonsuz bahara varılmaz.

Kaderime adın mıh diye kazındı

Kaderime bir düş ki HATİCE diye yazılan

Toprak altı umutlarıma can geldi mezarımda

İçeriden fethedilerek can kalem

Yeni bir medeniyet bahşedildi o gün.

Ben fakir idim

Perperişan iken,

Senle zengin oldum HATİCE’M.

Ne kadar medh ve sena etsem

Satır satır yazsam o günleri

Yetmez anlamaya seni,

Ermez manalar o günün idrakine,

Saatlerin kor olmasını her göz kırpışında…

Aşk, aşk, aşk!

Diye yanmadıkça

Bağrınızda tüten ocaklarınız

Kördüğüm olana dek Hatice’ye

O gününüz,

Çığırdığınız bozlaklarınız, türküleriniz;

Bu gönle,

Bu nasibe,

Erişilmez.

Varılamaz…