25. SAAT

Sensizliğin en derin ucunda kayboldum,
Seni ararken,
Yalnızlığımla baş başa kaldım yine.
Oysa tam da içimdeydin sen,
Yanında solgun bir umutla birlikte.
İkinizi de kaybetmeyeceğime dair
Verdiğim sözün esiriyim artık.
Sevginin hapsolduğu o günde,
Tenime ilk dokunduğundan beri
Aşk, nefessiz kaldı.
Ve o anda
Aşkım bile senin varlığına erişemedi.
Sevdim seni sevgili…
Güneşin her doğuşunda,
Seni sevmenin gücüyle var oldum.
O günden beri
Sesin, nağme nağme işledi kulaklarıma;
Nefesinin kıyısında
Çırpınarak boğuldum.
Sana varmaya daha bir şehir var önümde;
Sevdam, ıssız çölüme bir ab-ı hayat,
Gözlerin, doğmamış günüme 25. saat.
Ve ben hâlâ gecenin ortasındayım sevgili…
Gözlerine varmaya bir asır var.
Artık yaşamın ötesindeyim.
Seninle ölüp, seninle dirilmek isterdim.
Cesedimin yanında oturup ağıtlar yaktın,
Ruhumu, bu yorgun bedenden çekip aldın.
Sevdamın denizini yararak uzaklaştın benden,
Aşkımın ateşinden yanmadan kaçtın.