SONSUZUN KALBİ

Bir bakışın dokundu geceye,
Zaman durdu, gölgem bile seni dinledi.
Rüzgâr, adını taşıyan bir dua gibi,
Tenimde gezdi, hissettirdi kendini.
Varlıkla yokluk arası bir yerde,
Sonsuzun kalbi sardı gölgelerimi.
Aşk, bir ırmak gibi taştı içimden,
Yalnızlığın taş duvarlarını yıka yıka aktı.
Her damlasında senin yankın vardı,
Her sessizlikte adını sustum, daha derinden.
Ellerin bir kehanet gibi dokundu kaderime,
O an bütün yıldızlar yer değiştirdi.
Gözlerin, sonsuzluğun hatırasıydı;
Bir ömrün anlamını, bir nefeste gizledi.
Şimdi senden arta kalan düşüncelerle,
Her hatırayla yeniden doğuyorum küllerimden.
Sen, en saf hâli her şeyin,
Ben, sana dokunmanın imkânsızlığında,
Uçuşan gökyüzüne, kaybolan gecede,
Korkan, biraz da çocuk kalbiyle.
Aşk ölmez ki sevgili, aşk ölmez,
Sadece şekil değiştirir zamansızlıkta.
Bir kalpte başlar, diğerinde sonsuza uzanır,
Ve biz, iki harf gibi,
Aynı kelimede, şiirin en güzel yerinde.