REİS’İN GÖLGESİ

Bir milletin susmuş öfkesine, bir yiğidin iz bırakmış yürüyüşüne…

Reis’in gölgesi

Yiğit doğar bazı dağların koynunda,

Söz olur, ateş gibi düşer ovaya.

Korku salar adını duyan uykuda,

Reis’tir adı, yazılır kutlu duaya.

Duruşu mert, yüreği serden geçer,

Karanlıkta yol gösterir kaybolanlara,

Bir sözü yeter susturmaya bin feryatları,

Zalime düşman, mazluma serindir gölgesi.

İhanetin çöreklendiği sofralarda,

O, susmaz; her kelimesi kurşun gibi.

Bir bakışıyla sarsılır kaleler,

Çöker sahte tahtlar,

Unutmaz dostu, unutmaz ihaneti,

Damarında deli akan kanından asaleti.

Ne korkar cellattan, ne diz çöker haine,

“Bir umuttur yaşamak” der en zor gününde.

Ve bil ki, Reis düşse bile yalnızlığa,

Ardında bin yürek, bin isyan,

Beklemektedir gününün gelmesini.