ÂDEM

Ey toprak! Tanrı seni harf-i huruf ile var etmiş

Ol demiş sana sende oluvermişsin

Bir beyaz inci nakış olmuş sana bu izdivaçta

Sen nurun ile ta yedi kat semayı delip geçmişsin

İlahi nazarlar bakışla suya çevirmiş senin aşkla yanan sineni

Yağmur damlası gibi yağıp Toprak ile birleşmişsin

Akidesi olmuş hurufun, sen yeniden dirilmişsin

Damlaların toprakta vücudu olmuş kudretin

Balçıktan elleri, kolları ve göğsü zerk olmuş Âdem’in

İlahi kudret sanatkar gibi oturup işlemiş suretini

Burnum lâm elif, dudaklarım mim oldu demişsin

28 ve 32 ilah-i harf var iken senin yüzünde

Tanrıdan ruhunu sen çekip de ben âdem oldum demişsin

Nübüvvet başlamış sen ile, meleklere secde ettirmişsin

Yer ve gök şahit olmuş senin varlığında yaşananlara

Sen kâmillik makamına çoktan ermişsin

Tutup üstündeki beyaz esbabı fırlatarak cennetten çıkıp

Ben sadece bir kulum demişsin…