SÖYLENEMEYENLER

Saat 9.43.

Adam tüm duygularını

Boş bir inşaattan bırakıp

Oturur banka.

Kadın mağrur bakışlı,

Adamın yanına ilişir.

Derin bir nefes alır adam.

Esen rüzgarla sevdiğinin kokusunu içine çekercesine…

“Neden hiç yazmadın?” der.

“Hep yazmak istedim ama yazmadım,”

“Sen neden yazmadın?”

“Ben de yazmak istedim ama korktum,” der adam.

Kadın neden korktuğunu sorar.

“Seni bulamamaktan.” der adam.

“Ben hep bıraktığın yerdeydim, dönüp bakmayı denemedin ki.”

Önlerinden bir vapur geçer.

Gürültüsüyle bir süre beklerler.

Adam sessizliğini bozar:

“Bazen beklemek de çağırmaktır sevdiğini.”

Kadın hislerini çoktan satılığa çıkarmıştır:

“Sen beklemekten başka ne yaptın ki?” der.

Adam yüzü asık,

Kalbi buz,

Kalkar ve uzaklaşır.

Kadın hâlâ dargın,

Ama mağrur,

Kalır.