SAKURA

Çiçek açlığı çekiyor ruhun,

Toprağın suya duyduğu özlem gibi.

Bir bahar vaadiyle gel bana,

Gözlerinde tomurcuklanan cümlelerle.

Anla işte,

Kelimelerin filizlensin dudaklarında.

Bir harfin bile gölgesine sığınırım.

Sen konuş, ben yeşereyim.

Çiçek açlığı çekiyor ruhum,

Toprağa kök salamayan bir tohum gibi,

Güneşe dönmeye çalışan ama hep gölgede kalan

Bir gonca gibi suskun, yarım, eksik.

Anla işte,

Baharı değil rüzgârı özlüyorum

Gelip geçen sıcaklığı değil,

İlmek ilmek içime işleyen o serinliği.

Bir gülün dudaklarından düşen

Son damla gibi titriyor sesim,

Suskunlukla konuşuyorum,

Duyuyor musun?