RUHUMDA BİNLERCESİ

Ey gönlümün ücra köşelerinde yer etmiş karanlık sızı!
Ahvalin nicedir bilinmez dokunursun da yarama,
Kursağımda düğüm olur gerisi gelmez,
Sesim çıkmaz sükûta razı olurum kimse bilmez.

Bedenim yekpare ruhumda binlercesi,
Hangi beni dinlesem çaresiz kalır kelimeler.
Çığlık gibi çarpar ruhumun duvarlarına,
Oysa içimde hangisine sığınsam bir ışık oluverir…

Tutunurum ta ki sönüp gidene dek,
Kaç ben yitip gitti saymadım artık.
İçimde büyüttüklerim vardı elbet,
Oysa ben ömürlerini bilmeden yaşattım her birini…

Benliğimin nicesi koca bir evren içimden taşan,
Sayısız yıldız biriktirdim samanyolu gibi dibsiz,
Kara deliklere hapsettim benliğimi mahiyeti belirsiz.

Sûdur etmez oldu her biri ayrı sonsuzlukta.

Ve ben tek bir bedende topladım sığdıramadığım benliğimi…