İNSANDIM İNSAN

Ben Hamza, beş yaşındaydım

Gazze de doğdum

Kentimizin rengi kırmızıdır bizim

Bomba sesleriydi hep ninnilerim

Bu aralar oyun oynayacak arkadaş da bulamıyorum

Annem söyledi, hepsi cennetin en güzel köşesinde oyun oynuyormuş

Beni çağırmadıklarından onlara çok kızgınım

Annem hergün ağlayarak dua ediyor yanımda

Bir uçak daha geçiyor şimdi üzerimizden

Ve bombolar üzerimize doğru geliyor

Annem kollarıyla sarıyor beni

Sımsıkı gözlerimi kapatıyorum

Gözlerimi açtığımda arkadaşlarım karşılıyor beni

Bulamadığım oyun arkadaşlarımın hepsi burada

Hem çok kalabalıklar tam tamına 11 bin kişi

Hem bin bir çeşit meyve yiyecek var burada, artık aç kalmam

Bomba sesleri de yok, ne de acımasız İsrail!

Ben Hamza, hiç bomba sesleri olmadan uyumadım

Ben Hamza, annemi gülerken değil hep ağlarken gördüm

Ben Hamza, İsrail’in kalleş soykırımında beş yaşımda şehit oldum

Dünya her şeyi görürken bize kördü

Ey insanlık ben Hamza’yım

“Ben çocuktum hiç çocuk olmayanından, ben insandım, ya siz?”

Ben Sümeyye ömrümün nerelerindeyim bilmiyorum

Çoktan saymayı bıraktım

Bir toplanma kampında günlerimi acıyla geçirmekteyim

Bir kızım var adı Feride

Çalıkuşu dizisini izlerken koymuştuk bu ismi eşimle

Gerçi onuda yasakladılar bize

Türklük ve müslümanlığa dair her şey yasak bize

Ah Feridem nerelerdedir şimdi?

İsmini de değiştirmişlerdir belki

Ya eşim şimdi ne acılar çekiyordur, ne eziyetler

Benim de burada ondan farksız olduğum söylenemez gerçi

Ben Uygur kızıyım, adım Sümeyye

Çin Devlet’i  ne eziyetler etti bize

Ben Türk kızıyım adım Sümeyye

Türk kardeşlerim neden sahip çıkmaz bize

Ey insanlık ben Sümeyye’yim

“Ben bir kadınım hakları aranmayanından, ben insandım, ya siz?”

Ben Fatıma, Afganistanlıyım

14 yaşındayım

Kucağımda 4 aylık çocuğum

Benden 30 yaş büyük kocamın dibinde oturmaktayım

Yanımda arkadaşlarım Delera, Afya, Celile

Onlarda 15, 16, 17 yaşlarında

Tek bir adama hizmet etmek için buradayız

Bizler zavallı kız çocuklarıyız

Bu çocuk yaşımızda, okul forması yerine gelinlik var üstümüzde

Bu çocuk yaşımızda kitap yerine kundakta bir çocuk var elimizde

Ben Fatıma, çocuktum çocuk doğurdum

Ben Fatıma, kaç kez istismara uğradım

Ben Fatıma, hiç çocuk olmadım

İslam, bu kentte yaşanılanlardan çok farklıdır bilirim

Bize bu acıyı yaşatanların yeri cehennemdir eminim

Ey insanlık ben Fatıma’yım

“Ben çocukken çocuk doğuranım, ben bir insandım, ya siz”

Hamza, Fatıma, Sümeyye bizler insanlık nedir bilmeyiz

Bizler dünya da görmeyen maymunu oynamakla meşgulüz

Bizler üzülmüş gibi yapar sonra unuturuz

Sizler insansınız, bizlerse zavallı

Sizler insansınız, bizlerse ruhsuz

Sizler insansınız, bizler ise insanlığımızı unutmuşuz!