HASRET BESTESİ

Hiç bilmediğin bir diyarda,
Bilmediğin bir dar zamanda,
İçinde başlayan hasret sürgünün,
Sızısı dinmez burnunun ucunda.

Vuslattan ırak buğulu bir çift gözsün,
Hatıralarda mahkûm kalmış üç beş söz.
Yolunu kaybetmiş kafilesiz bir göçsün,
Avuçlarından akan acıklı dualar köz.

Ne vakit ulaşır o kulağa sözün?
Özlemin kavurucu ateşi yakarken özünü.
Bir selama kurban edecekken ömrünü,
Ömrün, maşuksuz değersiz görür her gününü.

Uğurlanmış içinden istemsizce sevda naraları.
Bir özlem göğsünü delip geçebilir mi?
Ruhunu çekip almış canından yokluğu,
Bir vefasız veda aydınlığı zifiriye çevirebilir mi?

Her nidanın ardında boynu bükük kalışın,
Hüznün yer etmiş boğazında.
Yerleşmiş nefesine hicran, bir elveda da kalmış bakışın.
Ve acılı şarkılar mesken tutmuş dilinde.
Kulakları patlatacak kadar sessiz haykırışın.

Ne vakit kavuşur o cana düşün?
Yaktığın ağıtlar bitmeyecek sancı güftesi.
Ne vakit unutulur hasret dergâhına miğfersiz düşüşün?
Kalbin, ardına düştüğünün daimi kölesi.

Bir gidiş,
Bir kıyamet,
Bir facia,
Göğsüne düşmüş mahşeri kalabalık.
Bir hasret bin acıyı misafir ediyor soluna.
Bir vefasız veda dar ediyor dünyayı ruhuna.