GECEDEN KALAN

Bir hayal vardı gözümde büyüyen,

Gecenin koynunda sessizce yürüyen.

Sözcükler titrerken parmak uçlarımda,

Adını yazardım rüzgârda savruldukça.

Kalbim bir sahneydi tek oyun sendin.

Kimi zaman Tanrı, kimi zaman bendendin.

Diz çöktüm mısralara anlatsın diye seni,

Her hecesinde sustum, çoğaldı kederim.

Bir gülüşüne sarhoş nice cümle var,

Ve suskunluğunda yiten nice bahar.

Ben kendimi unuttum bir şiirin içinde,

Senin suretin kaldı dize dize.

Gökte ay utandı, karardı düşlerim,

Kendi gölgeme bile küstü gözlerim.

Bir tek sen sustun içimde yankılanan,

Ben sustukça büyüdü o eski zaman.

Ve şimdi,

Kalemin kanıyla yazarım her an.

Gönlümde bin yara, bin yalan.

Asıl sevdamdır şair olan,

Ben yalnız kalemiyim

Ve kahrolan.