GAYYA

Normal şartlarda iyi biriyken
Şartlar anormalleşmişti.
Çocukluğumdan biriktirdiğim tüm güzellikler,
Nankörlükle bitmişti.
Yüreğim,cebim kuraklığa merhaba demiş,
Bir de açlıkla sınanmıştı kalbim.
Yazmaktan başka maharetim kalmamışken,
Kalemime gelen sövgüleri,
Kaldıramamıştı masum kağıtlar.
Kağıtlarımla benzerdik bu noktada.
Kaldıramayacağımız şeyleri de yırtılma uğruna,
Yok olma uğruna kabul ederdik.
Lakin kimseyi memnun etmezdi tarumar oluşlarımız.
Artık öfkemiz bulutları aştı,
Güneş coğrafyamıza siyah maskelerle ulaştı.
Cennet tasvirlerinde zebaniler belirginleşti,
Cehennem korkutuculuğundan çok uzaklaştı.
Zira cehennem dünyaya misafirdi.
Çok kez susup çiçek kokladı Sahîr,
Çok kez kağıtlara anlattı şikayetlerini,
Artık çiçekler ve kağıtlar mezarlıklara aitti.
Çok ölümler gördü gözlerim.
En kötüsü yaşarken ölmesi birilerinin.
Yaşayacaksa güzellikler,
Şüphesiz ölmeli birileri.
İyi dileklerimi yitirdiğim bir gece,
Dilimde zorlanarak çıkan güzel bir iki hece,
Artık tövbe de etmem içimdeki azgın deve.
Varsın sarsın karartılar çehremi,
Zaten aydınlıkların görmedim hayrını.
Susup içime attıklarım çıkıyor açığa,
İçimden çıkan her ifadenin hükmü ağır ceza.
Bu yüzden soyunuyorum tanrılığa,
Affetmek bana has değil bu defa,
Şimdi sürersiniz gayyalarınızda sefa.