BİR SONBAHAR ŞİİRİ

Ben seni önce rüyalarımda sevdim,
Çıkıp gelmeni bekledim, gelmedin…
Yoktun, hülyalarımdaki varlığını sevdim,
Varıpta gönül pınarından bir damla su içmedin…

Kelimeler dökülüyordu ağzından,

Sözcüklerini sevdim,

Bir dağ başının orta yerinde haykırıyordun,

Yankılarını sevdim,

Bilmiyordum renklerin bendeki anlamını,

Eski hikâyelerden çalınmış gibisin,

Sensiz kalan  kör zamanları,

Bir yudum sevdaya satmış gibisin.

İnsan kendi sesini en çok kör gecelerde duyar;
Oysa sesin, sesimden bir ses,
Gözlerin gözlerimde bir bakış,
Kalbin kalbimden bir sevda,
Ah bu ayrılık olmazsa!