BİR ÖLÜNÜN ARDINDA

Sana nasıl seslenmeliyim, bilmiyorum.

Adın, unutuşun soğuk sularında yavaşça kayboluyor.

Yüzüne tutunuyorum her gece, fotoğrafların kifayetsizliğinde.

Biliyorum, sesimi duyuyorsun.

Orada değil, sol göğsümde bir ağrı gibi yaşıyorsun.

Sen gittin.

Günler, aylar, yıllar, hepsi dilsiz, hepsi sebepsiz birikiyor içimde.

Sen gittin.

Bir daha hiçbir merdiveni koşarak çıkmadım.

Bir daha hiçbir sokağı, bir ihtimal uğruna adımlamadım.

Sen gittin.

Musalla taşında adını görecek cesareti bile bulamadım.

Gelsem, orada kalırdım. Unuturdum yolları.

Sen gittin.

Ben, kaldım buralarda; yarım, eksik, kendime ağır.