BİLMEM/ HATALAR-BAHANELER-ŞİKÂYETLER

Bilmem kaç ömür yaşarım şu cihanda.
Bilmediğim bir zamanda,
Bildiğim yanlışlarla.
Mağdur muyum?
Mağlup muyum?
Mazur görülmeyecek miydi bir günahın ilmek ilmek boynuma sarılışı?
Öyle değil miydi?
Hatalar ile yoğrulmuştum.
Öyle değil miydi?
O sütü çiğ emmişliğim,
Yüzüme vurulur şamarı.
Şu zamanın ruhunda,
Huzursuzluk dergâhında…
Sahi nerede çatlıyordu ar damarı?
Bilmem bir ben miyim çeken kahrı.
Her musibette kışa çeviren baharı.
Öyle değil miydi?
Hatalar banaydı.
İnsan olmanın haslığı, bu çırpınışlardaydı.
Bilmem bu savunma ne vakit taarruza geçer,
Dermana fermanlar, sessizce ensemden eser.
Hücumların sahibi yorulmaz, benimle gezer.
Her güzergahın başında hin, çekinmez göğsümü ezer.
Varsa hükmüm, tartılsın cürmüm,
Hükmedilen cezaların müsebbibi olması gerekirken mahkûm.
Felah arzularının sonu neden hep tahakküm?
Gül demeti beklerken, verilen neden hep zakkum?
Bilmem kaçıncı aldanışım, dünyayı yenerim sanışım,
Ahengine kapılıp, süslü rengine kanışım.
Hoş hülyalarını derya sanıp, gözü açık dalışım.
Yüzmeyi bilmeden daha,
Milyon kulaç atışım, bir milim almayışım.
Bir lütfa meyledip, gökyüzüne sıçrayışım,
Bilmem ne nihayet dileyip, yeryüzüne çakılışım.
Bilmem bu gidişat nasıl son bulur?
Ölü toprağı devinmez, üstümde durur.
Zerre tamah etmez akmaya, gözümde kurur,
Bilmem bu zulmeti aydınlığa,
Hangi ışık kavuşturur.