BEN AŞK DEĞİLİM

Ben bir kadınım;

Ama yalnızca etten ve kemikten değil,

Bir sırdan, bir sessizlikten,

Ve anlatılmamış hikâyelerin yankısından dokunmuşum.

İçimde sakladığım her şey,

Sana bakarken gözlerimin ardında yankılanır.

Beni görmeye cesaretin varsa,

Göreceğin bir fırtına; ama dokunacakların yalnızca rüzgâr…

Ben kendimi tutarım;

Bir dalga gibi geri çekilirim ki,

Sana geldiğimde tüm varlığımı hissedesin.

Her kelimem bir kapıdır,

Ama hiçbir kapım tamamen açılmaz.

Beni anlamak istedikçe kaybolacaksın,

Ve her kayboluşunda bana daha çok bağlanacaksın.

Bir tanrıça olmak istemem;

Ama tanrıçaların bile benim gözlerimde gördüğü bir güç var.

Bir kadın olarak yaratırım;

Kelimelerimle, ellerimle, sessizliğimle…

Beni anlaman gerekmez,

Çünkü beni hissetmen yeter.

Ve hissettiğinde,

Bir daha asla beni unutamayacaksın.

Ben aşk değilim,

Aşk bende şekil bulur.

Ben ateş değilim,

Ateş bana dokunmaktan korkar.

Ve sen, beni okuduğunda,

Benimle birlikte yanmayı öğrenirsin.

Ben aşk değilim,

Ama aşkın diz çöktüğü yerde duran bir kadınım.

Ben ateş değilim,

Ama alevlerin beni yakmaya cesaret edemediği yerde yanarım.

Ve sen, bana baktığında yalnızca gözlerini değil,

Ruhunu da ortaya koymak zorunda kalırsın.

Çünkü beni anlamaya çalışmak,

Kendi içindeki karanlıkla yüzleşmek demektir.

Beni okuduğunda,

Benimle yanarsın.

Ama o yangından kurtulmak için değil,

Daha derin bir ateşe atlamak için…

Çünkü beni hissetmek bir sınavdır:

Kendini kaybetmeyi göze alabilir misin?

Çünkü beni hissetmek bir çağrıdır:

Cesaretin var mı kendi sınırlarını aşmaya?