BİR HİKÂYE DİNLEMEK İSTER MİSİN?

Genç adam elinde bardaklarla bankta oturan güzel kızın yanına geldi, “Kahve?”

Kız gözlerini adamın gözleriyle buluşturdu ve gülümsedi, “Teşekkür ederim.”

Adam derin bir nefes aldı, “bir hikâye dinlemek ister misin?” diye sordu.

Kız aynı gülümsemeyle cevap verdi, “çok isterim.”

Ve adam hikâyeyi anlatmaya başladı.

“Günün birinde çok yakışıklı bir çocuk ve çok güzel bir kız varmış. Ama bu ikisi birbirinden hep uzakta yaşamışlar. Çocuk çok zeki ve merhametliymiş kimseye zarar gelsin istemez insanları üzecek en ufak davranışa girmezmiş. Kız ise temiz kalpli ve biraz hareketliymiş.”

Kız araya girdi, “hareketli mi?”

Adam güldü, “yani çok enerjik ve hayat doluymuş, etrafındaki herkese mutluluk saçarmış.”

“Tamam devam et.”

Adam kahvesinden bir yudum alıp devam etti, “bu iki güzel insanın ortak yönleri o kadar fazlaymış ki bir elmanın iki yarısı tabiri resmen bunları anlatıyormuş. Ama bir sıkıntı varmış.”

Kız araya girdi, “ne sıkıntısı? Sıkıntı olmasın ya mutlu mutlu yaşasınlar.”

Adam gülerek, “Araya girmezsen belki sıkıntıyı anlarsın güzellik.” dedi.

“Tamam tamam sustum.”

“Tek sıkıntı bu iki insanın birbirinden uzakta yaşamasıymış. Birbirlerinin varlığından habersiz iki güzel insan. Ortak noktalarından biri de çok yanlış kişileri sevmeleriymiş. Sevgilerini ve zamanlarını yanlış insanlarda harcamışlar.”

“Peki hiç buluşamamışlar mı?”

“Kader bir noktada kısa süreliğine de olsa bu iki insanı bir araya getirmiş. İkisi de birbirine karşı bir çekim hissediyor ama henüz yeni tanıştıkları için emin olamıyorlarmış. Çocuk korkuyormuş çünkü aşka ve sevgiye olan inancı son yaşadıklarından sonra çürümüş. Kız korkuyormuş çünkü hiçbir zaman verdiği değerin karşılığını görememiş ve sevgiye karşı güvenini yitirmiş. Aradıkları insanın birbirleri olduklarına eminlermiş ama korkmuşlar. Bir kez daha yanılmaktan korkmuşlar.”

“Sonra ne olmuş peki?”

Adam kahvesinin son yudumlarına geliyordu, “küçük bir noktada bir araya gelmişlerdi, değerlendiremediler. Kader onları tekrar ayırdı ve birbirinden uzak yaşamaya devam ettiler. İki güzel insan birbirinden uzak yaşadılar.”

Kız ayağa kalktı ve elini uzattı. Adam uzanan eli tutup ayağa kalktı. Kız konuşmaya başladı, “çok güzel konuşuyorsun ve bazen seni anlamakta zorlanıyorum. Söylediklerinin bir kısmını anlamıyor senden açıklamanı istiyorum. Ama bu sefer bir açıklama hak eden sensin. Belki biraz safım ama aptal değilim. Bu hikâyedekiler biziz. Hatırlıyor musun gitmeden önce bana bir şey söylemiştin. Mükemmel kadın ve mükemmel bir adam beraber olamaz çünkü kadın asla ilk teklifte kabul etmez adam ise ikinci kez sormaz. Sen gittiğinden beri bunu düşünüyorum, tıpkı bana dediğin gibi. Ve sanırım bu denklemi çözdüm.”

Güzel kız biraz daha yaklaşıp kollarını adamın beline sardı, “ilk adımı kadın atarsa denklem çözülür. Kader bize bir şans daha verdi, bu sefer korkmayalım. Son bir kez aşka inanır mısın? Benim için.”

Adamın gözleri parladı, çenesini kızın kafasına yasladı. “İnanırım.”