“BOŞUNA” DEĞİL İNANMAK…

Bazen yenilir insan susar küser hayatına. Görünmez olmak ister. Bir dağ başında herkesten her şeyden uzakta unutulmak ister. Bazen dipsiz bir kuyuya düşercesine hiçbir şeye, hiçbir yere tutunamadığını, hiçbir yere ait olmadığını hisseder bu dünyada. Boşluk duygusu oluverir bir anda. Zaman, mekan, ses, insan her şeyden soyutlanır. Dokunduğu her nesne yabancılaşır. Gitmek ister sonsuz uzaklar çeker yüreğini. Emin olduğu bir liman arar her fırtınadan sonra sığanabileceği. Yokluğunu hissettiği her bir duygu için bir yıldız kayar gökyüzünden. Ve gökyüzü o beyaz masum bulutlarını kaybeder birer birer. Kopkoyu bir karanlık çöker dağlarına, ovalarına yeryüzünün. Sessiz bir çığlık duyulur uzaklardan. Kimsesizlik bir tokat gibi çarpıp durur yüzüne yüzüne. Ne bir dost ne bir yar vardır artık o sonsuz yalnızlıkta. İçini ürperten, derinden sarsan her bir yaşanmışlık gelip oturur yanıbaşına. Hangisi gerçek hangisi hayal farkedilmez olur sınırlar.

Bir deniz kenarı dinginliği şifadır ancak o sınırsızlıkta. Sislerin ardından yeniden bir güneş doğsun ister. Biri elini tutup çıkarsın şu sessizlik mağarasından tüm ümitlerini. Yenilensin içi, umudu, sevgisi. Bir bahar gelsin yine sabahlarına. Bir çiğ damlası serinliği hissetsin yüreği. Yollar yıllar boyu uzasın gölgeleri ikindi güneşlerinin. Bu çıkmaz sokak açılsın, duvarları yıkılsın kimsesizlik bahçesinin. Belki bir gün, duaların umutlarla yollarının kesiştiği noktada, tüm kalbini büyük bir itminanla açtığında kimsesizliğin kimsesi olana, açılır bir ömür eşiğinde beklediğin kapılar, dar sokaklar denizlere çıkar, gönlün ferah kapısından sızar sonsuzluk pırıltıları.

Kalbim, bilirim yorgunsun, herkesten ve her şeyden nasibin kadar üzüntüler ödünç almışsın. Bilirim yükün ağırdır, tek başına yüklenemezken dağlar, sen dayanırsın, taşırsın dünyanın gamını. Değil mi ki derdi veren haberdardır senden, değil mi ki her gecenin ardında mutlaka vardır sabahı onaran,  değil mi ki hiçbir şey gelmemiştir “boşuna”lıktan , sen de güneşe dön yüzünü, sabaha inan, yarına inan, inanca inan… Elbet yollar da bir gün sonsuzluğa çıkar. Ebedi baharlarda çiçekler yeniden açar . İnan sen sadece kalan tüm gücünle inan…