Bu hayattaki amacım, yazdıklarımı birileri şans eseri okursa, koyduğum her noktanın ardından gülümsemeleri, ağlamaları, öfkeleri ve nefretlerinin yüzlerinden okunmasıdır.
Nasıl daha iyi yazılır bilmiyorum. Çok iyi yazdığım da söylenemez. Ama yazıyorum işte. Benim elimden, benim için bu geliyor. Fikirlerimi, hislerimi kalem ve kağıtla gösteriyorum. Kimileri bağırarak gösteriyor bu dünyada yerini, ben sessiz kalem dokunuşları ile anlatıyorum.
Henüz hayatın okulunda bile acemi bir gencim. Öyle süslü, şatafatlı bir hayatım ve hayalim yok. Kendime tek armağan istiyorum bu hayattan, o da sadece huzur. Bu sebeple buradayım. Yazmanın ruhumda yarattığı huzur sayesinde.
Mutlu oldum. Gidip yazdım. Arkadaşım öldü. Gelip yazdım. Nefret ettim yazdım, kalbim kırıldı yazdım. Sevdim yazdım. Sevildim yazdım. Hayatımı yaşadım…Ve ardından yazdım.
Derler ki, insanlar bu hayatta var olduklarına biri şahit olsun diye evlenirmiş. Sırf birileri yaşadığına tanık olsun diye…
Bende bu yükü birine vermek istemedim. Kalem ve kağıt bana darılmaz umarım.
Teşekkürler.
“Dünyanın en zor şeyi, yeni bir dünya yaratmaktır. Çünkü kalemin ile oluşturduğun dünyanın, tanrısı sen olursun.”
-Ahmet Bayram Topcu-