NAR-I SÜKÛN

Ey ferd-i tenha!

Bir tecerrüt içerisindesin.

Nedir bu çaresiz, meyus bakışlarının sebebi?

Kaldır o çehreni!

Aşk-ı meftun olmaktan başka zevalin neydi senin?

Neyden çekinirsin bu kadar?

Mecruh olmak yakışmaz sana.

Ne bakarsın o cefâpişe?

Derdine deva olmaz ki;

Tek derdi olmuş cüdâ,

Bırak gitsin nereye giderse.

Şahsına münhasır yakıştırmış böyle bir aşk-ı

Titriyor nâr-ı kandil;

Aydınlatıyor leyli.

O âşık ki bedbin ve meyus,

Vaye bırakmış gidecek; elden ne gelir bi’ çare.

Lâl olacak dilin; lâfügüzaf çünkü çıkacak her şey.

Sen ise izzet- i nefsinle gideceksin.

Olmayacak bu saatten sonra ahde-vefa.

Tek dua dökülecek dilinden belki;

İşte o zaman, son bir ümitle sızlayacak bedenin.

Metruk olan hayallerine bi nefes misali,

Bir inşirah ferahlığı verecek Rabbin!

️ Yazarın Notu:

“Nar-ı Sükûn”, yanarken bile susabilen kalplerin hikâyesidir.

Aşkın külleri arasında haysiyetle kalanların duasıdır.

Bir susuşun içinde yankılanan yakarıştır.