KENDİLİĞİNDEN: SİRİUS’A DOĞRU

Kendiliğinden akıyor her şey,
Tıpkı senin gibi.
Sınırsızlığın arasında,
Sen — yalnızlığı seçtin.
Yıldızlar şölen yapıyor,
göremiyor musun?
Merdivenler,
Sana büyük kapıyı aralayacak…
Yıldız tozu olmana rağmen
Ortasında mı duruyorsun her şeyin?
Yoksa her şey mi duruyor senin benliğinin ortasında?
Çözüm de değil,
Soruların içindesin.
1, 2…
Sirius yıldızına yaklaşıyorsun.
Gecenin bitmesine dakikalar kaldı.
Adın geçiyor kuyruklu bir yıldız gibi, ufuktan.
Güneş aranızda bir köprü kuruyor —
Ufak ufak.
Okyanusa dalmadan,
Işıklar uyanmaya başladı.
Sonsuz mavi çizgiler arasında
Sen — küçük bir noktaydın.
Sirius, okyanusu değmeden önce
Sırılsıklamsın artık.
3, 4…
Parçalara bölünmüşsün:
Bir yanın yıldız şöleni,
Bir yanın yakamoz.
Sen bir gerçeğe bürünmüşsün,
Yalan olmadan önce.
Yol izlerin kaybolur mu aradan?
Şimdi yakamoza dalma zamanı.
Narin ellerin çekilir ardından.
Mavi yangının
Yanlış yansımaları…
Sen o sonsuz noktalara aitsin —
Halkalar olmadan önce.
Kendiliğinden akıp giden her şey gibi
Artık biliyorsun,
Yakamozlar,
Seni kendine anlatmadan çekilmeyecek.